AY YILDIZ FEDAİLERİ (1966)

HUNP: 8,3

Follow @filmnostalgi

Tweet

Ay Yıldız Fedaileri

Vizyon Tarihi : 1966

Hunp : 8,3

Orijinal Dil : Türkçe

Oyuncular :

	İzzet Günay	Yüzbaşı Ahmet
	Esen Püsküllü	Beatrice
	Nedret Güvenç	İsmail'in Karısı
	Erol Taş	İsmail Çavuş
	Rıza Tüzün	Emniyet Müdürü
	Asuman Arsan	Kantocu Verjin
	Nuran Aksoy	Despina
	Aytaç Yörükaslan	Hrisantos
	Necdet Yakın	Naneşekerci Sipsi
	Necati Er	Hafiye
	Nusret Özkaya	Koço
	Kadri Ögelman	Yelkenkanat Kadir
	Muammer Gözalan	İşgal Kumandanı
	Özdemir Han	Remzi
	Enver Dönmez	Yani
	Hüseyin Kutman	Scott
	Zeki Tüney	İşgal Subayı
	Yaşar Şener
	Abdullah Ferah
	Erdoğan Seren
	Nermin Özses
	Erdo Vatan	İşgal Subayı
	Ahmet Koç	Düşman Askeri

Yönetmen	Semih Evin
Senaryo	Kadri Ögelman
Yapımcı	Metin Ok, Hüseyin Yenice, Sabahattin Koçak
Görüntü Yönetmeni	Rafet Şiriner
Tür	Epik, Macera, Tarihi
Özellikler	Siyah Beyaz
Ülke	Türkiye
Etiketler	Boğaziçi, Cephanelik , Nane Şeker, Kurtuluş Savaşı

İşgal kuvvetlerine karşı mücadele eden bir askerin hikâyesi anlatılır. Birinci Dünya Savaşı esnasında, Milli Mücadele Teşkilatı düşmana karşı savaşmaktadır. Askeri Emniyet Teşkilatı’ndan Ahmet, işgal kuvvetlerine karşı mücadele eder. Milli Ordu, düşmana karşı yapacakları büyük saldırının hazırlığı içerisindedir. Bu yüzden Anadolu’nun cephaneye ihtiyacı vardır. Ahmet, arkadaşlarıyla beraber Anadolu’ya cephane göndermeye çalışacaktır. (Meltem İşler Sevindi)

Replikler:

İşgal altındaki şehirde kumandanın kızı Beatrice ve Kantocu Verjin..
Beatrice ; “Adınız Verjin değil mi? Hıristiyansınız. Peki nasıl oluyor da Milliciler arasında bulunuyorsunuz?”
Verjin ; “Neden hayret ediyorsunuz? Biz milletçe istiklal harbimizi yapıyoruz.”
Beatrice ; “Ama siz Hıristiyansınız.”
Verjin ; “Her şeyden önce bu vatanın çocuğuyum. İstiklalimiz için, hürriyet için ben de bir şeyler yapabilirsem ne mutlu bana..”
Beatrice ; “Kanaatime göre sizi buraya bir aşk hikâyesi sürüklemiş.”
Verjin ; “Neyi öğrenmek istediğinizi anladım. Bu memleket, bu memleketin istiklali aşktan çok üstündür. Ahmet Bey’i sevdiğimi itiraf ediyorum. Hem de karşılığını beklemeden seviyorum onu.”
Beatrice ; “Kafam karmak arışık oldu. Sizi anlamıyorum.”
Verjin ; “Siz beni değil kendinizi anlamaya çalışıyorsunuz. Kalbinizin sesini dinliyorsunuz. Onu (Ahmet) çok mu seviyorsunuz?”
Beatrice ; “Nefret ediyorum ondan, nefret ediyorum.”
Verjin ; “Bu kadar nefret aşktan doğar.”

Jenerikte ‘Sakarya Marşı’. İstanbul, 1921-1922.. Tenha sokaklarda yanık sesli şekerci Sipsi’nin söylediği mani ; "Nane verdim ben bir taze geline // Kına yakmış kara gözlüm eline // Kuşak sarmış güzel ince beline // Vay ne güzel naneşeker." Hangi evden geldiği belli olmayan ve insanın içine işleyen bir ut sesi.. Ama, bu güzel şehir yabancı askerlerin işgali altında.
'Esir Şehrin İnsanları'nın tepkileri farklı farklıdır. Yüzbaşı Ahmet Bey’in önderliğindeki bir avuç vatansever 'can pahasına elde ettikleri esliha ve malzemeyi Anadolu'ya sevk etmek' için çırpınırken, bu 'sevkıyata' aracılık etmek isteyen Remzi avans parasına el koymaktan başka bir şey düşünmez. İşgalcilerden yüz bulan Hrisantos da halka eziyet ediyor. Milli kuvvetler, işgalciler kadar bu kişilerle de uğraşmak zorunda. Neyse ki, İngilizlerin denetimine aldırmayan Emniyet Müdürü "Zelil bir hayat sürmektense, şerefle ölmeyi tercih ederim. Vatan çocukları ateşe göğüs gererken bu kadarcık bir tehlikeyi de biz göze alalım" diyerek vatanseverlere yardımcı oluyor. Ahmet, ayrıca, aşıkmış gibi davrandığı casus Despina aracılığı ile İngilizlere 'yanlış malumat' vermektedir.
Bu hareketli günlerin birinde işgal kuvvetleri kumandanının güzel kızı Beatrice, ziyaret için İstanbul'a gelir. Bir süre sonra "Şövalyeler devrinde yaşamak isterdim.. Küçüklüğümden beri buraları, buraların insanlarını merak ederdim. Şarkın sihirli havası cezbederdi beni" diyen genç kız ile Ahmet arasında bir aşk başlar. Filmin sonuna doğru babasına şunları söylüyor ; “Romanlarda okuduğum şövalyeler pek zavallı imiş. Kahramanlık nedir, kahramanlar nasıl insanlardır (Milliciler arasındayken) öğrendim. Vatanları için, istiklalleri için çarpışanların asil heyecanını duydum.”
İstanbul'da bunlar yaşanırken, Ankara, düşmana vuracağı son darbe için hazırlanıyor. Daha fazla silaha gereksinim var. Bu amaçla, Karaağaç Cephaneliği basılır. Silahlar, Ararat Vapuru ile Anadolu'ya gönderilir.
Malzemenin kalan kısmı Halıcıoğlu'ndan motorla gidecektir. Ancak, İsmail Çavuş'un karısı, çaresiz bir anında kocasını korumak amacıyla işgalcilere bilgi verir. ‘Sevkıyat’ aksar. (Sonradan, hatasını anlayıp kendisini öldürecektir.) Ahmet yaralı olarak Hrisantos'un eline esir düşer. İşkence, aşağılama. Sipsi'nin uyanıklığı ve yurtseverlerin gayretiyle kurtulur.
Cephanenin Anadolu'ya aktarımı, zorlukla da olsa başarılıyor. Bu arada, Ahmet'e Ankara'ya gitme emri gelir. Beatrice, yaşamının en önemli kararlarını verecektir..

Beatrice ; "Ben de beraber geleceğim.. Seni seviyorum.. Senin yanında olmak istiyorum."
Ahmet ; "Bambaşka insanlar arasında yaşayacaksın. Kan ve gözyaşı içindeki insanlar. Onların yaşantılarına uyabilecek misin? Bu toprağın insanı olabilecek misin?"
Beatrice ; "İnsanlar benim kardeşim. Topraklar vatanım. Sen de erkeğimsin. Bundan sonra yolumuz beraber. Ben de Ay Yıldız Fedaileri'nden biri olacağım."
(Yazan : Murat Çelenligil) 

Yapım Ekibi	Yaşar Şener (Yapım Sorumlusu)
	Metin Ok (Yapım Amiri)
	Yaşar Şener (Yapım Amiri)
	Hüseyin Yenice (Yapım Asistanı)
	Sabahattin Koçak (Yapım Asistanı)
Yönetmen Ekibi	Uğur Duru (Yönetmen Yardımcısı)
	Yılmaz Akın (Reji Ekibi)
Kamera Ekibi	Ferhat Bakır (Kamera Asistanı)
Post-Prodüksiyon	Erol Yıldırım (Laboratuar)
	Cemil Orhon (Laboratuar)
	Süleyman Koyuncu (Laboratuar)
	Bayram Güzel (Laboratuar)
Ses Ekibi	Marko Buduris (Ses Kayıt)
Firmalar	Roket Film (Yapım)