 |
| HUNP: 7,9 Follow @filmnostalgi Tweet 
|
Yıldızların Altında
Vizyon Tarihi
: 1965
Hunp : 7,9
Orijinal Dil :
Türkçe
Oyuncular :
|
Göksel Arsoy | Turgut | |
|
Hülya Koçyiğit | Hülya | |
|
Suzan Avcı | Leyla | |
|
Aliye Rona | Hülya | |
|
Necdet Çağlar | Necdet | |
|
Hüseyin Zan | Leyla | |
|
Memduh Alpar | Doktor | |
|
Tarık Fulya | Leyla | |
|
Muzaffer Yenen | Komiser | |
|
Nevin Akkaya | Suzan Avcı Seslendirmesi | |
|
Jeyan Mahfi Tözüm | Hülya Koçyiğit Seslendirmesi | |
|
Toron Karacaoğlu | Göksel Arsoy Seslendirmesi | |
|
Kemal Ergüvenç | Necdet Çağlar Seslendirmesi | |
|
Erdoğan Esenboğa | Hüseyin Zan Seslendirmesi | |
Yönetmen
|
|
Senaryo
|
|
Yapımcı
|
|
Müzik
|
|
Görüntü Yönetmeni
|
|
Süre
|
78 dk.
|
Tür
|
|
Özellikler
|
Siyah
Beyaz, 35 mm
|
Ülke
|
Türkiye
|
Etiketler
|
Geçmişinden kurtulmaya çalışan bir adamın aşkı uğruna mücadelesi anlatılır. Turgut, genç bir tıbbiye öğrencisiyken Leyla’yı tanımıştır. Ünlü bir ses sanatçısı olan güzel kadın uğruna okulunu bırakmıştır. Aralarındaki fırtınalı ilişki, genç adamın hayatını geri dönülemez şekilde değiştirmiştir. Leyla, bir hırsızlık çetesi için çalışmaktadır. Turgut’u da kirli işlerine alet etmiştir. Son işleri, saraydan kalma mücevherleri çalmak olacaktır. Bu mücevherler, Hülya ve annesine aittir. İki kadın köşklerinde münzevi bir hayat yaşamaktadır. Hülya, servet avcısı erkeklerden bıkmış, kendini resme adamıştır. Turgut’un vazifesi onu kendine âşık edip çetenin işini kolaylaştırmaktır. Ancak daha ilk günden anlamıştır işinin çok kolay olmayacağını. (Ayşe Adlı)
Diğer:
18.4.1966 pazartesi Bulvar,
İnci, Şık sinemalarında gösterime girmiş.
Ayrıntılar:
‘Stardust’ (1927/29)
(Hoagy Carmichael / Mitchell Parish). Genç kız, biraz önceki kırıcı sözleri
için ‘doktor’undan özür diliyor.
Hülya; “Ya sizi dinleyip, istediğiniz gibi hareket edeceğime söz verirsem. Kalır mısınız o zaman?”
Turgut; “Hayır, ayrılmam lazım.”
Hülya; “Beni, beni doktorsuz mu bırakacaksınız?
Turgut; “Ya ben doktor değilsem?”
Hülya; “Ne fark eder? Bana bütün doktorlardan daha tesirli oldunuz ya mühim olan bu.” [Hülya Koçyiğit, bu sahnedeki siyah tül geceliği Şahiser rolünde olduğu ‘Posta Güvercini’nde (1965) İskender-Yusuf Sezgin’e maden suyu verirken de giyecektir].
“Kötülük, itiraf edildiği zaman iyilik sınıfına girer. Vicdanlı insan kötü olamaz.”
Tanıtım yazısındaki melodi Dave Brubeck Caz Dörtlüsü’nün ‘Time Out’ albümündeki ‘Take Five’ (1959) (Paul Desmond).
B eyoğlu’ndaki Gazino. Sarışın şarkıcı Leyla, Semra Atılay’ın sesi ile bir hicaz şarkı söylüyor. ‘Açılırsın Güzelim Birer Kadeh İçelim’ (Sadettin Kaynak); “Eller ne derse desin//Benim için güzelsin.”
İnanması zor ama güzel kadın bir çete reisi. Adamları Necdet-Necdet Çağlar ve adları söylenmeyen Hüseyin Zan, Tarık Fulya ile pavyonculuk dışında bir dolu karanlık iş yapıyor. Sevgilisi Turgut da aynı yolun yolcusu. Diğerlerinden farklı olarak ‘artık bu bataklıktan, gece hayatından sıkılmış’. Leyla’nın ‘sonu gelmeyen garip arzularından usanmış’. Namuslu bir hayata hasret. Şimdilik bir çıkış bulamadığından terslenip duruyor.
[‘Bekledim De Gelmedin’ (1959) (Yesari Asım Arsoy). “Gözyaşımı silmedin//Hiç mi beni sevmedin.”]
Aslına bakılırsa genç kadın da aynı şeyin peşinde. Rahat edecekleri servete kavuşmak için ‘son bir iş’ çevirmek istiyor. Ancak delikanlıyı razı etmek bir mesele. Sonuçta, Leyla’nın yataktaki becerisi ile bu güçlük halledilir!
[‘İçin İçin Yanıyor Yanıyor Bu Gönlüm’ (1965) (Şekip Ayhan Özışık). “Açık yeşildi gözü//Güneş gibiydi yüzü.”]
Altın sarısı saçlı Turgut Uysal, inatçı ve keyfine göre hareket eden biri. Şu anki durumu iyi ama ‘açlıkla, sefaletle geçen fakir çocukluk günlerini’ unutamamış. “Hamallıktan kumara kadar her çeşit didinmeyle tahsilimi bitirmeye çalıştım.” Çaresiz kalıp ‘mesleği şantaj ve kötülük olan bu kadının pençesine düşünce’ tıbbiyeyi bırakır. “İşte o günden sonra insanlığı ve insanca yaşamayı unuttum.”
‘Son iş’ biraz ‘Son Tren’dekine (1964) benziyor. Çetenin amacı Hülya ve annesi-Aliye Rona’nın ‘saraydan kalma’ mücevherler. Etrafındakiler, genç kızın güzelliğinden çok milyonluk servetin peşinde. Eski nişanlısının böyle biri olduğunu anlayınca erkeklerden nefret etmiş.
[Turgut, Necdet’in tanıdıkları vasıtasıyla Köşk’e doktor olarak girecek. “Çarpıcı yakışıklılığı, güzel konuşmasıyla köşkün hasta kızını kendisine âşık edecek.” Evlenecekler. Bir gece Turgut’un verdiği anahtarla içeri girilecek. Sigortalar gevşetilip telefon kabloları kesilecek. Polisin kuşkulanmaması için delikanlı bayıltılacak]. Leyla’nın planı böylesine karmaşık. Üstelik sonraki bir gün “Her şey pavyonda tasarladığımız gibi olacak, o kadar” demişti. Ama uygulama bambaşka. Anahtar verme, sigorta, telefon hattı ve bayıltma gibi ayrıntılar yok. Turgut, bahçeye inip Onlara mücevherleri verecektir.
Mantovani Orkestrası’nın ‘Film Encores Vol. 2’ (1959) uzunçalarındaki ‘The High and the Mighty’ (1954) (Dimitri Tiomkin / Ned Washington). Hülyaların köşkü. (Çekimler Beylerbeyi Sarayı’nda yapılmış). Genç kız üzüntüsünü resim yaparak gidermeye çalışıyor. Dünyasında tuval ve boyalardan başka bir şey yok. Adını öğrenemeyeceğimiz annesi “Erkeklerden nefretinin sebebini, sinir hastalığından çok, geçirdiği talihsiz nişanlılığa bağlamak gerek” demişti. Turgut’un ‘bir ruh hekiminden ziyade erkeklerin kötü olmadığını anlatacak bir arkadaş hüviyetiyle yaklaşmasını rica ediyor’. Belki yılların deneyimiyle delikanlının da sevgiye gereksinmesi olduğunu anlamıştır.
Başlangıçta genç kızla yakınlaşmak çok zor. Sabır gerek. Zaman, her ikisinin durumuna bir çözüm getirir. Birbirlerini severler. “Sen gelene kadar yalnız geceleri, sadece yıldızların altında olmayı sevdim. Sonra sen çıktın karşıma. Ruhumdaki karanlığı aydınlatıp yıldızları unutturan bir güneş oldun benim için.” Delikanlı bu arada Leyla’nın ‘bir gecelik krizleri’yle de ilgilenmek zorunda kalıyor!
[‘Yıldızların Altında’ (1931) (Kaptanzade Ali Rıza Bey / Ömer Bedrettin Uşaklı). “Buse günah değildir//Yıldızların altında.”]
‘Düğün Marşı’ (1842) (Felix Mendelssohn). Turgut olmaz falan diye epeyce direnmişti ama evlilik törenleri Beylerbeyi Sarayı’nın Giriş Salonu’ndaki o muhteşem Bohemya Kristali avizenin altında. Sıkıntı da asıl şimdi başlar. Çetenin tahammülü kalmamış. Karısının yaşamı söz konusu edilince çaresiz boyun eğiyor.
Soygun, André Previn’ın ‘Dead Ringer’ (1964) için yaptığı heyecanlı ‘Forgery’ ile. Tam mücevherleri almışken Hülya belirir kapıda. “Hayır olamaz. Rüya görmüyorum değil mi Turgut, ne olur bir şeyler söyle.” Söyleyecek bir şey kaldı mı ki? Polise telefon edip yakalatmasını ister karısından. Aldığı yanıt çok daha sarsıcı. “Seni kaybettikten sonra hiçbir şeyin kıymeti yok. Hepsi, hepsi senin olsun.”
‘Bir avuç parıltı’yı çeteye verirken nereden geldiği anlaşılmayan bir minibüs delikanlıya çarpar. Hafızasını kaybetmiş ve iyileşmesi Hülya’ya bağlı.
Genç kız biraz kırgın ama annesinin sözünü dinliyor; “Sevgi, nefret duygularından üstün olmalı. Unutma bir zamanlar O seni hayata bağlamış, insanları O sevdirmişti sana. Şimdi sıra sende.”
Hülya geçmişi öpücüklerle hatırlatmak istiyor. Turgut, sırf bu nedenle amnezi halinin biraz daha sürmesini istemiş olabilir!
Sonrasında mücevherleri geri almak için çetenin peşine düşer.
‘Si minör, Opus 58 Manfred Senfonisi; I. Lento lugubre-Moderato con moto’ (1885) (Pyotr Ilyich Tchaikovsky) (7 ve 8. dakikalar arası). Kahramanımız, Leyla’nın yatağında ama Hülya’nın ismini sayıklıyor.
Leyla; “Kim, kim dedin? (O’na) Âşık mı oldun yoksa?”
Turgut; “Hayır Leyla, sana bağlılığımın aşk olmadığını anladım sadece.”
(Yazan: Murat Çelenligil)
Hülya; “Ya sizi dinleyip, istediğiniz gibi hareket edeceğime söz verirsem. Kalır mısınız o zaman?”
Turgut; “Hayır, ayrılmam lazım.”
Hülya; “Beni, beni doktorsuz mu bırakacaksınız?
Turgut; “Ya ben doktor değilsem?”
Hülya; “Ne fark eder? Bana bütün doktorlardan daha tesirli oldunuz ya mühim olan bu.” [Hülya Koçyiğit, bu sahnedeki siyah tül geceliği Şahiser rolünde olduğu ‘Posta Güvercini’nde (1965) İskender-Yusuf Sezgin’e maden suyu verirken de giyecektir].
“Kötülük, itiraf edildiği zaman iyilik sınıfına girer. Vicdanlı insan kötü olamaz.”
Tanıtım yazısındaki melodi Dave Brubeck Caz Dörtlüsü’nün ‘Time Out’ albümündeki ‘Take Five’ (1959) (Paul Desmond).
B eyoğlu’ndaki Gazino. Sarışın şarkıcı Leyla, Semra Atılay’ın sesi ile bir hicaz şarkı söylüyor. ‘Açılırsın Güzelim Birer Kadeh İçelim’ (Sadettin Kaynak); “Eller ne derse desin//Benim için güzelsin.”
İnanması zor ama güzel kadın bir çete reisi. Adamları Necdet-Necdet Çağlar ve adları söylenmeyen Hüseyin Zan, Tarık Fulya ile pavyonculuk dışında bir dolu karanlık iş yapıyor. Sevgilisi Turgut da aynı yolun yolcusu. Diğerlerinden farklı olarak ‘artık bu bataklıktan, gece hayatından sıkılmış’. Leyla’nın ‘sonu gelmeyen garip arzularından usanmış’. Namuslu bir hayata hasret. Şimdilik bir çıkış bulamadığından terslenip duruyor.
[‘Bekledim De Gelmedin’ (1959) (Yesari Asım Arsoy). “Gözyaşımı silmedin//Hiç mi beni sevmedin.”]
Aslına bakılırsa genç kadın da aynı şeyin peşinde. Rahat edecekleri servete kavuşmak için ‘son bir iş’ çevirmek istiyor. Ancak delikanlıyı razı etmek bir mesele. Sonuçta, Leyla’nın yataktaki becerisi ile bu güçlük halledilir!
[‘İçin İçin Yanıyor Yanıyor Bu Gönlüm’ (1965) (Şekip Ayhan Özışık). “Açık yeşildi gözü//Güneş gibiydi yüzü.”]
Altın sarısı saçlı Turgut Uysal, inatçı ve keyfine göre hareket eden biri. Şu anki durumu iyi ama ‘açlıkla, sefaletle geçen fakir çocukluk günlerini’ unutamamış. “Hamallıktan kumara kadar her çeşit didinmeyle tahsilimi bitirmeye çalıştım.” Çaresiz kalıp ‘mesleği şantaj ve kötülük olan bu kadının pençesine düşünce’ tıbbiyeyi bırakır. “İşte o günden sonra insanlığı ve insanca yaşamayı unuttum.”
‘Son iş’ biraz ‘Son Tren’dekine (1964) benziyor. Çetenin amacı Hülya ve annesi-Aliye Rona’nın ‘saraydan kalma’ mücevherler. Etrafındakiler, genç kızın güzelliğinden çok milyonluk servetin peşinde. Eski nişanlısının böyle biri olduğunu anlayınca erkeklerden nefret etmiş.
[Turgut, Necdet’in tanıdıkları vasıtasıyla Köşk’e doktor olarak girecek. “Çarpıcı yakışıklılığı, güzel konuşmasıyla köşkün hasta kızını kendisine âşık edecek.” Evlenecekler. Bir gece Turgut’un verdiği anahtarla içeri girilecek. Sigortalar gevşetilip telefon kabloları kesilecek. Polisin kuşkulanmaması için delikanlı bayıltılacak]. Leyla’nın planı böylesine karmaşık. Üstelik sonraki bir gün “Her şey pavyonda tasarladığımız gibi olacak, o kadar” demişti. Ama uygulama bambaşka. Anahtar verme, sigorta, telefon hattı ve bayıltma gibi ayrıntılar yok. Turgut, bahçeye inip Onlara mücevherleri verecektir.
Mantovani Orkestrası’nın ‘Film Encores Vol. 2’ (1959) uzunçalarındaki ‘The High and the Mighty’ (1954) (Dimitri Tiomkin / Ned Washington). Hülyaların köşkü. (Çekimler Beylerbeyi Sarayı’nda yapılmış). Genç kız üzüntüsünü resim yaparak gidermeye çalışıyor. Dünyasında tuval ve boyalardan başka bir şey yok. Adını öğrenemeyeceğimiz annesi “Erkeklerden nefretinin sebebini, sinir hastalığından çok, geçirdiği talihsiz nişanlılığa bağlamak gerek” demişti. Turgut’un ‘bir ruh hekiminden ziyade erkeklerin kötü olmadığını anlatacak bir arkadaş hüviyetiyle yaklaşmasını rica ediyor’. Belki yılların deneyimiyle delikanlının da sevgiye gereksinmesi olduğunu anlamıştır.
Başlangıçta genç kızla yakınlaşmak çok zor. Sabır gerek. Zaman, her ikisinin durumuna bir çözüm getirir. Birbirlerini severler. “Sen gelene kadar yalnız geceleri, sadece yıldızların altında olmayı sevdim. Sonra sen çıktın karşıma. Ruhumdaki karanlığı aydınlatıp yıldızları unutturan bir güneş oldun benim için.” Delikanlı bu arada Leyla’nın ‘bir gecelik krizleri’yle de ilgilenmek zorunda kalıyor!
[‘Yıldızların Altında’ (1931) (Kaptanzade Ali Rıza Bey / Ömer Bedrettin Uşaklı). “Buse günah değildir//Yıldızların altında.”]
‘Düğün Marşı’ (1842) (Felix Mendelssohn). Turgut olmaz falan diye epeyce direnmişti ama evlilik törenleri Beylerbeyi Sarayı’nın Giriş Salonu’ndaki o muhteşem Bohemya Kristali avizenin altında. Sıkıntı da asıl şimdi başlar. Çetenin tahammülü kalmamış. Karısının yaşamı söz konusu edilince çaresiz boyun eğiyor.
Soygun, André Previn’ın ‘Dead Ringer’ (1964) için yaptığı heyecanlı ‘Forgery’ ile. Tam mücevherleri almışken Hülya belirir kapıda. “Hayır olamaz. Rüya görmüyorum değil mi Turgut, ne olur bir şeyler söyle.” Söyleyecek bir şey kaldı mı ki? Polise telefon edip yakalatmasını ister karısından. Aldığı yanıt çok daha sarsıcı. “Seni kaybettikten sonra hiçbir şeyin kıymeti yok. Hepsi, hepsi senin olsun.”
‘Bir avuç parıltı’yı çeteye verirken nereden geldiği anlaşılmayan bir minibüs delikanlıya çarpar. Hafızasını kaybetmiş ve iyileşmesi Hülya’ya bağlı.
Genç kız biraz kırgın ama annesinin sözünü dinliyor; “Sevgi, nefret duygularından üstün olmalı. Unutma bir zamanlar O seni hayata bağlamış, insanları O sevdirmişti sana. Şimdi sıra sende.”
Hülya geçmişi öpücüklerle hatırlatmak istiyor. Turgut, sırf bu nedenle amnezi halinin biraz daha sürmesini istemiş olabilir!
Sonrasında mücevherleri geri almak için çetenin peşine düşer.
‘Si minör, Opus 58 Manfred Senfonisi; I. Lento lugubre-Moderato con moto’ (1885) (Pyotr Ilyich Tchaikovsky) (7 ve 8. dakikalar arası). Kahramanımız, Leyla’nın yatağında ama Hülya’nın ismini sayıklıyor.
Leyla; “Kim, kim dedin? (O’na) Âşık mı oldun yoksa?”
Turgut; “Hayır Leyla, sana bağlılığımın aşk olmadığını anladım sadece.”
(Yazan: Murat Çelenligil)
Kurgu
|
Rauf Tözüm (Kurgu)
|
Yapım Ekibi
|
Kayhan
Berker (Yapım Amiri)
|
Necdet Buvan
(Set Ekibi)
|
|
İhsan Akdağ
(Set Ekibi)
|
|
Hacı Fidan
(Set Ekibi)
|
|
Yönetmen Ekibi
|
Turan Aksoy
(Reji Ekibi)
|
Kamera Ekibi
|
Yavuz Gönenç
(Kameraman)
|
Post-Prodüksiyon
|
Ali Berkant
(Negatif Kurgu)
|
Mihail
Skarpedis (Laboratuar Şefi)
|
|
Işık Ekibi
|
Aydın
Yurteri (Işık Şefi)
|
Ses Ekibi
|
Tuncer
Aydınoğlu (Ses Kayıt)
|
Rauf Tözüm (Ses
Ekibi)
|
|
Müzik ekibi
|
Semra Atılay
(Şarkılar)
|
Yesari
Asım Arsoy (Beste)
|
|
Tasarım
|
Remzi
Türemen (Afiş)
|
Firmalar
|
Göksel Film
(Yapım)
|
Acar Film (Film
Hazırlık)
|
|
Kader Film
(Işık)
|
|
Apa
Ofset Basımevi (Afiş Baskı)
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder