 |
| HUNP: 7,7 Follow @filmnostalgi Tweet 
|
Ölüm Peşimizde
Vizyon Tarihi
: 1960
Hunp : 7,7
Orijinal Dil :
Türkçe
Oyuncular :
|
Ayhan Işık | Burhan | |
|
Fatma Girik | Zehra | |
|
Nilüfer Sezer | Ayten | |
|
Reha Yurdakul | Zeynel | |
|
Memduh Ün | Hüsnü | |
|
Avni Dilligil | Nazif Atılgan | |
|
Senih Orkan | Namık | |
|
Hulusi Kentmen | Kadir Usta | |
|
Selahattin İçsel | Mutemet İhsan | |
|
Muammer Gözalan | Fabrika Müdürü | |
|
Mahmure Handan | Burhan'ın Teyzesi | |
|
Eşref Vural | ||
|
Zuhal Üstüntaş | ||
|
Emire Erhan | ||
|
Jeyan Mahfi Tözüm | Fatma Girik Seslendirmesi | |
|
Adalet Cimcoz | Nilüfer Sezer Seslendirmesi | |
|
Rıza Tüzün | Muammer Gözalan Seslendirmesi | |
|
Hayri Esen | Ayhan Işık Seslendirmesi | |
|
Kemal Ergüvenç | Hulusi Kentmen Seslendirmesi | |
|
Sadettin Erbil | Yaşar Şener Seslendirmesi | |
|
Nubar Kamçılı | Polis Müfettişi | |
|
Yaşar Şener | ||
|
Ahmet Sert | ||
|
Halit Refiğ | ||
|
Hakkı Haktan | ||
|
Osman Alyanak | Selahattin İçsel Seslendirmesi | |
|
Sadri Alışık | Senih Orkan Seslendirmesi | |
|
Gazanfer Özcan | Seslendirme | |
|
Abdurrahman Palay | Memduh Ün Seslendirmesi | |
Yönetmen
|
|
Senaryo
|
|
Yapımcı
|
|
Görüntü Yönetmeni
|
|
Süre
|
91 dk
|
Tür
|
|
Özellikler
|
Siyah Beyaz,35
mm
|
Ülke
|
Türkiye
|
Etiketler
|
Suçsuz yere hapse giren
babasını kurtarmaya çalışan bir adamın hikâyesi anlatılır. Burhan, babasının
çalıştığı fabrikada şoförlük yapmaktadır. Aynı zamanda fabrika işçilerinden
Zehra ile evlilik hazırlığı içindedir. Zehra’nın ağabeyi Hüsnü, fabrikanın muhasebecisi
Namık ile bir soygun plânı yapar. Fabrikanın mutemedini soymaya karar verirler.
Yardım için fabrikadan iki işçiyle daha anlaşırlar. Soygunu yaptıkları esnada
bir aksilik olur. Hüsnü mutemet ile işçilerden birini öldürerek kaçar. Bu
sırada fabrikada olan Nazif Usta, olay yerinde yakalanınca tutuklanır.
Çıkarıldığı mahkemede idam cezasına çarptırılır. Ancak Burhan, babasını
kurtarmak için suçluları bulmaya çalışacaktır. (Meltem İşler Sevindi)
Ayrıntılar:
Fabrikadan yorgun argın
dönerlerken Zehra’nın sözlüsü Burhan’a söyledikleri; “Karı koca birbirlerini ne
kadar çok severlerse o kadar çok çocukları olurmuş.. Üç kız üç oğlan olacak.
Oğlanlar sana kızlar bana, ama burunları sana benzeyecek.”
1960 yılının sonbahar aylarında İstanbul. Taksim’de bir yoksul mahallesi. Antonin Dvorak’ın 1893’te yazdığı ‘Yeni Dünyadan Senfonisi’nin Adagio-Allegro Molto bölümüyle izlediğimiz jenerikten sonra BeTeBe fabrikasında neşe içinde (ertesi gün aylıklarını alacaklar) çalışan işçileri görürüz. Bir kısmı mahalle sakiniyken bazıları da (Orhan Kemal’in romanlarındaki kişilere benzer şekilde) ne işçi olabilmiş ne de köylülüğü kalmış Zeynel gibi ‘bir çift öküz bir de tarla’ alabilmek için & #8216;taşı toprağı altın’ İstanbul’a gelmiş. (Zeynel, bir açgözlülük yapıp Hüsnü’nün planladığı soygun işine bulaşacak ve filmin sonuna doğru da buralara geldiğini bin pişman, ‘çoluğunu çocuğunu tekrar göremeden’ yaşamından olacaktır.)
Kamyon şoförü Burhan ile ‘fabrikanın en güzel kızı’ Zehra evlenmek üzereler. Deniz kenarında yürüdükleri bir gün delikanlı “Muameleci Necmi Bey bir çırpıda askıya çıkarıverdi kâğıtlarımızı” diyor. Ancak bu ‘bir çırpıda askıya çıkan kâğıtlar’ onları uzunca bir süre bekleyecek. Daha da fenası Burhan’ın, fabrikada çalışan babası Nazif ‘eski bir sabıkalı’ olmasının da etkisiyle hapislere düşecektir.
Şimdilik, filmdeki tek sorunlu kişi fabrikanın muhasebecisi Namık’tır. (Ona sonradan Zeynel ve asıl ‘kötü adam’ Hüsnü katılacak.) Çok sevimli bir ihtiyar olan ve herkesin ‘para babası’ dediği Mutemet İhsan, işçi maaşlarını getirdiği günler içi gitmektedir. Güzel sevgilisi dansöz Ayten’e para yetiştirebilmek için fabrikanın kasasından aldığı 10 bin lirayı henüz yerine koyamamış. (Sonraki sahnelerden birinde bu miktar 3 bin olarak geçiyor.)
Zehra’nın para için her şeyi yapabilecek abisi Hüsnü (bu isim filmdeki acımasız kişiliğe pek uymamış) Namık’ın arkadaşıdır. Onun para sorunlarını sezmiş ve Zeynel’in de içinde olduğu bir soygunu planlamış bile. Soygun sırasında, İhsan Baba ve (planda olmayan) elektrikçi Muharrem öldürülür ve tahmin edileceği gibi suç Nazif Usta’nın üstüne atılır. Tutuklanır ve idamla cezalandırılır. Burhan, babasının suçsuzluğunu kanıtlamak için [‘İdam Mahkumu’(1966) filminde haksız yere idam cezası verilen Nermin’in kocası Ahmet gibi] kan ter içinde mücadele eder.
Zehra ; “Ya bir gün bıkarsan benden?”
Burhan ; “Ee, zamanla bıkar insan tabii. Ama, bıkmak için bin yıl lazım. Yalnız, böyle somurtursan 500 yılda bıkıveririm.”
(Yazan: Murat Çelenligil)
1960 yılının sonbahar aylarında İstanbul. Taksim’de bir yoksul mahallesi. Antonin Dvorak’ın 1893’te yazdığı ‘Yeni Dünyadan Senfonisi’nin Adagio-Allegro Molto bölümüyle izlediğimiz jenerikten sonra BeTeBe fabrikasında neşe içinde (ertesi gün aylıklarını alacaklar) çalışan işçileri görürüz. Bir kısmı mahalle sakiniyken bazıları da (Orhan Kemal’in romanlarındaki kişilere benzer şekilde) ne işçi olabilmiş ne de köylülüğü kalmış Zeynel gibi ‘bir çift öküz bir de tarla’ alabilmek için & #8216;taşı toprağı altın’ İstanbul’a gelmiş. (Zeynel, bir açgözlülük yapıp Hüsnü’nün planladığı soygun işine bulaşacak ve filmin sonuna doğru da buralara geldiğini bin pişman, ‘çoluğunu çocuğunu tekrar göremeden’ yaşamından olacaktır.)
Kamyon şoförü Burhan ile ‘fabrikanın en güzel kızı’ Zehra evlenmek üzereler. Deniz kenarında yürüdükleri bir gün delikanlı “Muameleci Necmi Bey bir çırpıda askıya çıkarıverdi kâğıtlarımızı” diyor. Ancak bu ‘bir çırpıda askıya çıkan kâğıtlar’ onları uzunca bir süre bekleyecek. Daha da fenası Burhan’ın, fabrikada çalışan babası Nazif ‘eski bir sabıkalı’ olmasının da etkisiyle hapislere düşecektir.
Şimdilik, filmdeki tek sorunlu kişi fabrikanın muhasebecisi Namık’tır. (Ona sonradan Zeynel ve asıl ‘kötü adam’ Hüsnü katılacak.) Çok sevimli bir ihtiyar olan ve herkesin ‘para babası’ dediği Mutemet İhsan, işçi maaşlarını getirdiği günler içi gitmektedir. Güzel sevgilisi dansöz Ayten’e para yetiştirebilmek için fabrikanın kasasından aldığı 10 bin lirayı henüz yerine koyamamış. (Sonraki sahnelerden birinde bu miktar 3 bin olarak geçiyor.)
Zehra’nın para için her şeyi yapabilecek abisi Hüsnü (bu isim filmdeki acımasız kişiliğe pek uymamış) Namık’ın arkadaşıdır. Onun para sorunlarını sezmiş ve Zeynel’in de içinde olduğu bir soygunu planlamış bile. Soygun sırasında, İhsan Baba ve (planda olmayan) elektrikçi Muharrem öldürülür ve tahmin edileceği gibi suç Nazif Usta’nın üstüne atılır. Tutuklanır ve idamla cezalandırılır. Burhan, babasının suçsuzluğunu kanıtlamak için [‘İdam Mahkumu’(1966) filminde haksız yere idam cezası verilen Nermin’in kocası Ahmet gibi] kan ter içinde mücadele eder.
Zehra ; “Ya bir gün bıkarsan benden?”
Burhan ; “Ee, zamanla bıkar insan tabii. Ama, bıkmak için bin yıl lazım. Yalnız, böyle somurtursan 500 yılda bıkıveririm.”
(Yazan: Murat Çelenligil)
Diğer:
27.3.1960 pazar günü Atlas sinemasında gösterime girmiş.
Ödüller
|
En
İyi Görüntü Yönetmeni (Türk Filmleri Yarışması-1961)
|
Kurgu
|
Turgut İnangiray
(Kurgu)
|
Sanat Yönetmeni
|
Niyazi Er (Sanat
Yönetmeni)
|
Yapım Ekibi
|
Adnan Uygur
(Yapım Amiri)
|
Nuri İnal (Set
Amiri)
|
|
Yönetmen Ekibi
|
Oksal
Pekmezoğlu (Yardımcı Yönetmen)
|
Ertem Göreç
(Yardımcı Yönetmen)
|
|
Yazım Ekibi
|
Bülent Oran
(Diyaloglar)
|
Kamera Ekibi
|
Hüseyin
Birol (Kamera Asistanı)
|
Post-Prodüksiyon
|
İlya
Pençoğlu (Negatif Kurgu)
|
Cemil Orhon
(Laboratuar Şefi)
|
|
Yılmaz Erman
(Kopya Baskı)
|
|
Işık Ekibi
|
Rıdvan Varol
(Işık Şefi)
|
Ses Ekibi
|
Marko
Buduris (Ses Mühendisi)
|
Turgut
İnangiray (Senkron)
|
|
Tasarım
|
Kemal
Borteçin (Afiş)
|
Firmalar
|
Uğur Film (Yapım)
|
Kemal Film
(Film Hazırlık)
|
|
Erman Film
(Seslendirme)
|
|
Yılmaz Ofset (Afiş Basım)
|
|
Apa Ofset Basımevi (Afiş Basım)
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder