VESİKALI YARİM (1968)

HUNP: 8,6

Follow @filmnostalgi

Tweet

Vesikalı Yarim

Vizyon Tarihi : 1968

Hunp : 8,6

Orijinal Dil : Türkçe

Oyuncular :

	Türkan Şoray	Sabiha
	İzzet Günay	Halil
	Ayfer Feray	Müjgan
	Selahattin İçsel	Halil'in Babası
	Behçet Nacar	Necmi
	Semih Sezerli	Fethi
	Aydemir Akbaş	Cemil
	Hakkı Kıvanç	Halil`in Arkadaşı
	Turgut Baydar	Halil`in Oğlu
	Zeki Sezer	Saz Salonu Patronu
	Orhan Çoban	Garson
	Necip Tekçe	Necmi'nin Arkadaşı
	Ahmet Şenses	Müşteri
	Yaşar Şener	Çiçekçi
	İlhan Hemşeri	Müşteri
	Osman Han	Garson
	Doğan Tamer	Müşteri
	Ali Demir	Garson
	Aynur Akarsu
	Hayri Esen	İzzet Günay Seslendirmesi
	Jeyan Mahfi Tözüm	Türkan Şoray Seslendirmesi
	Alev Koral	Ayfer Feray Seslendirmesi
	Osman Alyanak	Selahattin İçsel Seslendirmesi
	Timuçin Caymaz	Behçet Nacar Seslendirmesi
	Zafer Önen	Semih Sezerli Seslendirmesi
	Esen Günay	Zeki Sezer Seslendirmesi
	Erdoğan Esenboğa	Hakkı Haktan Seslendirmesi
	Lale Belkıs	Seslendirme
	Ayşegül Devrim	Seslendirme
	Orhan Alkan	Yaşar Şener Seslendirmesi
	Bülent Koral	Aydemir Akbaş Seslendirmesi
	Hakkı Haktan	Garson Tahsin

Yönetmen	Ö. Lütfü Akad
Senaryo	Safa Önal
Yapımcı	Hürrem Erman, Şeref Gür
Müzik	Metin Bükey
Görüntü Yönetmeni	Ali Uğur
Eser	Sait Faik Abasıyanık
Vizyona Giriş Tarihi	17 Mart 1978
Süre	88 dk
Tür	Dram, Duygusal, Müzikal, Psikolojik
Özellikler	Siyah Beyaz
Ülke	Türkiye
Etiketler	At Arabası, Beyoğlu, Bir Yanı Yaralı, Cezaevi, Hastane

Evli bir adamla bir konsomatrisin yasak aşk hikâyesi anlatılır. Halil, manavlık yaparak geçimini sağlamaktadır. Arkadaşlarının ısrarıyla gittikleri bir gazinoda Sabiha ile tanışır. Sabiha, gazinonun konsomatrislerindendir. Birbirlerine âşık olurlar. Eski hayatlarını geride bırakıp birlikte yaşamaya başlarlar. Ancak geçmişleri peşlerini bırakmaz. Bu yüzden ikili, bir seçim yapmak zorunda kalacaktır. (Yasin Aydınlık)

Ayrıntılar:
Beyoğlu, [‘Büyük Acı’ (1971) filminde tekrar göreceğimiz] ‘Şen Saz’..
Sahnede ‘Şükran Ay’, Kahverengi Gözlerin’i (1967) söylüyor. Birazdan ‘Sokağın Ardındayım’ var. Yüreğinden bir çığlık gibi kopan ‘Kalbimi Kıra Kıra’ için daha bekleyeceğiz.
Fethi; "Gariban kızlar işte, ne olacak. Bunların baktıkları aynalar bile küflenmiştir."
Cemil; "Bunlar var ya, muhabbetin her türlüsünü bilirler. Erkeklerine kul köle olurlar. Dayaktan, küfürden, jiletten, bıçaktan geçtim, üste para yedirir de gene yaranamazlar… Bunlar bir erkeğe tutuldular mı, hele bir de içip sarhoşladılar mı dağları düz ederler be."
Siyah beyaz İstanbul ve sakin, huzurlu Kocamustafapaşa. Bir manastırdan döndürülen Sünbülefendi Camisi.
Dört manav arkadaş. Halil, Cemil, Fethi ve (filmdeki adını öğrenemediğimiz) Hakkı Kıvanç. Sebze ve meyveyi dükkânlarına Halillerin bostanından ve onların at arabası ile getiriyorlar. Halil, babasıyla beraber çalışıyor.
Filmin ortalarına doğru Toptancı Hali'ne de mal verdiklerini anlıyoruz. Belki bu nedenle, belki de abartısız ve güçlü kişiliğinden dolayı sözü daha fazla dinleniyor gibi. Biraz sıkça olan rakı gecelerinde "Ona verdiğimiz para ile bir meyhane de biz açardık" dedikleri Ayı Rıfat'ın yerine giderler.
Bir gün Fethi (çok kişinin yaşantısını etkileyecek) bir değişiklik yapar; "Akşama bendensiniz. Bir büyük şişe ve nevalesi benden. Fazlasına aklım ermez. Size bu ikramı Beyoğlu'nda yapacağım. Bıktım Ayı Rıfat'ın meyhanesinden. Daha masraflı olur ama gözümüz gönlümüz açılır birazcık… Delikanlılıkta, insan her bir yolu görmeli her bir dereyi geçmeli."
O akşam, Beyoğlu'nda bir iki yere baktıktan sonra Taksim tarafındaki Şen Saz'ı seçerler. Onlar 'sohbet içre' iken ve biz onlardan fazla mest olmuşken, arkadaşları "Halil yabancımız değil. Başımız da bağlı değil" diyerek başka bir yere, birbirlerinin kulaklarına fısıldadıkları yere gitmek üzere kalkarlar.
"Ben 1–2 kadeh daha çekip eve gideceğim" diyen Halil, bir ara garsonu çağırmak için arkasına bakıyor. Masaya döndüğünde öyle bir şey görür ki 'eve gitmesi' 1–2 yıl sonra olacaktır.
Sabiha.. Sabiha'yı görür. Güzelliği ile çevrenin sesi ve görüntüsü uzakta kalmış gibidir. "Bir sigara içebilir miyim? Yakar mısın?" O gece beraber çıkarlar. Gittikleri Tabarin Bar'da, herkes [‘Son Hatıra’da (1968) Nuray olarak gördüğümüz] dansözü seyrederken Halil (bizim gibi) gözlerini Sabiha'dan ayıramıyor. "Beni değil onu seyret.”
Sabaha karşı genç kızın Hamalbaşı'ndaki evine giderler. Akşamleyin Şen Saz'da..
Sabiha ; "Bizde yatıp uyudu.. Salonda.”
Müjgan (Alev Koral’ın sesi ile); “Yaa! Ayrı ayrı demek. Başka erkek olsa o kadar masraftan sonra.."
Bir gece önce "Süslü, esanslı kadın tanımadım. Bu saate kadar da içmedim, arkadaş düğünleri haricinde" diyen Halil'e Sabiha "Bizim Saz'a ilk gelişin mi? Gelme bir daha. İçkiye, saza, eğlenceye bir alışırsın, bir daha da.." demişti. Ama hem de büyük bir sepet dolusu meyve ile tekrar gelir.
"Şaşkınım dün geceden beri… Aşikâre hoşlandım. Hoşlanmaktan da beter mi ne." Sabiha'nın üç odalı evine yerleşir.
"Halil.. Bu evi şimdi seviyorum. Ondan evvel, ne bileyim ben, bir barınaktı sadece. Şimdi ev oldu." Saz'da çalışmayı bırakır. Halil, Beyoğlu'nda sokakta sandıkla limon portakal satmaya başlar. "Babandan ayrılmışsın diye duyduk" diyenlere "Bir dükkân da Beyoğlu'nda açacağız. Tecrübedeyiz şimdi" demektedir.
Beraberliklerinin verdiği mutluluk o kadar belli ki. Ama nereye kadar. Zamanla ortaya çıkan sorunlar sevgilerini zorlamaya başlar. Sabiha'da gözü olan Necmi ile kavga.. Fakat asıl sıkıntı bizi de şaşırtan o konuşmadan sonra başlar.
Cemil; "Karısını, çocuklarını da mı düşünmez bu adam?"
Müjgan; "Evli mi? Üstelik evli öyle mi?"
Sabiha, uzun bir süre dirense de sonunda o manav dükkânına gider. Halil'in babasına ürkek sesle "Şey.. Bir kilo elma" dediğinde, gün görmüş yaşlı adam, onu da yıpratmadan "Halil nasıl?" diyecektir.
İkisini de çok sevmemize karşın ‘ilişkilerinin imkânsızlığını’ (Kazablanka’nın oradaki o aşılmaz duvar gibi) hissetmeye başlarız. Sabiha, delikanlı ondan uzaklaşsın diye tekrar Saz'da çalışmayı bile dener. Ama bir gün istenmeyen bir şey olur. Halil, Despina'nın (duvarında Fikret Hakan'ın resmi olan) meyhanesinde Necmi'yi bıçaklar.
Sabiha'yı ziyarete gelen Gazino Patronu; "Herif çok kan kaybetmiş. Zor kurtarmışlar. Seninki en az bir sene yatar."
Sabırla bekleyen genç kadın, tam da onun hapisten çıkacağı gün Saz'a gider. Halil, nasıl olup da yapabildi bilinmez, ama bu kez sevdiği kadını bıçaklar.
Sabiha; "Ben vurdum kendimi. Elim kaydı. Kaza."
Sonraki birkaç gün boyunca, Halil, kendisiyle sessiz bir hesaplaşma içindedir. Verdiği kararla, Kocamustafapaşa'nın dar sokaklarından birindeki evin kapısı vurulur. Kapıyı açan cin gibi bir çocuk kısa süren şaşkınlıktan sonra içeri doğru bağırır "Anne.. Babam geldi."
Filmin sonunda, içimizin titrediği manav dükkânına doğru bir adım atan Sabiha.. O sırada meşgul olan Halil'in değil ama torununu kucaklamış dedenin bakışları ile karşılaşınca adımını geri çeker ve gözyaşlarını içine akıtarak şehrin kalabalığı arasında kaybolur.
"Gözyaşların boşuna//Düşmem artık peşine//Yansın yüreğin yansın//Şimdi de bende sıra//**//Kalbimi kıra kıra//Bıraktın bir hatıra//Günahını yalancı//Dudaklarında ara." (H. M. Ebcioğlu / T. Alpay)
(Yazan: Murat Çelenligil) 

Ödüller

En İyi 2. Film (5. Antalya Film Şenliği-1968)

Kurgu	Diamandi Filmeridis (Kurgu)
Sanat Yönetmeni	Fethi Oğuz (Sanat Yönetmeni)
Yönetmen Ekibi	Erdoğan Avcı (Yönetmen Yardımcısı)
	Çetin İnanç (Yönetmen Yardımcısı)
Kamera Ekibi	İzzet Akay (Kamera Asistanı)
Post-Prodüksiyon	Sezai Elmaskaya (Negatif Kurgu)
	Hilmi Başcan (Laboratuar Şefi)
	Hayati Akbulut (Laboratuar)
	Erdoğan Dolapçı (Laboratuar)
	Okay Körmükçü (Laboratuar)
Işık Ekibi	Halit Aysan (Işık Şefi)
Ses Ekibi	Yorgo İlyadis (Ses Kayıt)
İdari İşler	Semih Sezerli (Prodüksiyon Amiri)
Müzik ekibi	Şükran Ay (Şarkılar)
Firmalar	Şeref Film (Yapım)
	Erman Film (Film Hazırlık)